Over Prins te Paard

Prins te Paard

Prins te Paard maakt sinds 2005 locatietheater in en vanuit Flevoland. De initiatiefnemers Liset Moerdijk (landinrichter) en Rutger Bergboer (theatermaker) delen hun passie voor beeldend locatietheater. Mensen, plaatsen en verhalen staan daarin altijd centraal. Met een wisselend team van theatermakers, technici, geluidsontwerpers, bouwers, sjouwers en spelers realiseerde Prins te Paard opvallende theaterprojecten. Met of zonder tekst, met licht&geluid, water en vuur. En met dat wat er voorhanden is.

Dat kunnen in Flevoland zomaar beregeningsinstallaties, grote bietenrooiers, Belgische paarden, zeilschepen, 7000 witte bloempotjes of een graafmachine zijn. Prins te Paard houdt ervan om het publiek vanaf het moment dat het de auto parkeert tot het einde van de voorstelling onder te dompelen in een andere wereld.

Prins te Paard gebruikt haar vestigingsplaats en de Flevolandse achtergrond als inspiratiebron voor haar verhalen en symbolische beeldtaal. Liset Moerdijk en Rutger Bergboer laten zich op verschillende wijze inspireren door hun omgeving.Prins te Paard wil op een lichtvoetige, absurde en poëtische manier een eigen wereld scheppen. Een eigen wereld waarin ze een breed publiek meeneemt om hun alledaagse werkelijkheid en omgeving op een andere manier te laten ervaren.

De inzet van alledaagse grote objecten en machines, vervreemdende soundscape en belichting dragen hiertoe in grote mate bij. De verbondenheid tussen mensen en plaatsen zijn in de voorstellingen een vaak terugkerend thema. Deze universele invalshoek, in combinatie met het beeldend karakter van de voorstellingen, maakt het werk van Prins te Paard ook geschikt voor publiek buiten Nederland.

Beeld header: Reyer Boxem
Beeld: Dinand van der Wal

Vier vragen aan Prins te Paard (Wendy Koops)

JULLIE MAKEN VAAK THEATER OVER POLDERS EN OVERSTROMINGEN.

“We zijn erg gefascineerd door water en Nederland, en leven beneden de zeespiegel. Je bent nooit klaar met het je daartegen wapenen of met het water te leven. Ik ben zelf ook opgegroeid in de polder, mijn beide opa’s zijn hier naartoe gekomen om te pionieren, dus het zit me een beetje in het bloed. Dat verhaal dat je altijd moet malen om het droog te houden, zo’n stijgende zeespiegel, dat houdt me heel erg bezig. Ik vind het ook een prachtig verhaal hoe dat door de eeuwen in Nederland ontstaan is.”

WAAROM HEEFT DE ‘BOOT’ VAN CORNELIS ZONNEPANELEN?

“Overal waar we spelen gebruiken we lokale dingen. Voor Cornelis hebben we ons laten inspireren door de gekke landbouwvoertuigen die hier rondrijden. Er bleek een landbouwmechanisator verderop te wonen die selectiewagentjes voor aardappelplanten met zonnepanelen bouwde. Daarvan heeft hij voor ons een soort zeilkar gemaakt. Cornelis is zelfvoorzienend en reist dwars door tijd en ruimte. Hij is alleen afhankelijk van de zon; als de accu leeg is, moet hij een zonnig plekje vinden en wachten. Net als wanneer je zeilt dus; dan ben je ook afhankelijk van de elementen. We hebben Cornelis ook een tijdsdruk meegegeven; hij moet weg zijn als het water is weggelopen. Dat brengen we in beeld met een peilschaal waar hij zelf onbedoeld de stop uittrekt, waardoor hij wordt opgejaagd.”

JULLIE VOORSTELLINGEN ZIJN GROOTS EN BEELDEND, MAAR LIJKEN GEMAAKT MET BEPERKTE MIDDELEN (DE TECHNIEK IS VAAK HIGHTECH). BEWUST?

“We vinden het leuk om zo lowtech mogelijk te werken, met materiaal dat we vinden of krijgen. Dat gebeurt veel te weinig; als je goed om je heen kijkt, dan ligt het gewoon voor het oprapen. Het prikkelt heel erg je verbeelding, je gaat allerlei mogelijkheden zien. Dat is wel wat we mensen – liefst op een magische manier – willen laten ervaren; een alledaags voorwerp hoef je niet zomaar af te danken, het kan nog een heel ander leven leiden. We proberen mensen te betoveren en aandacht te hebben voor de verhalen om je heen. We zeggen zelf altijd: de meeste inspiratie komt als we door het keukenraam naar buiten kijken.”

INSPIRATIE IN EEN POLDER? DAT ZAL NIET IEDEREEN BEGRIJPEN.

“Nee, precies. En ik denk dat dat wel een beetje ons ‘activisme’ is; kijk nou gewoon eens goed, het ligt overal voor het oprapen.”

Bron: Down to Earth

Naam & toenaam

Liset Moerdijk

Als kleindochter van eerste generatie polderbewoners voelt Liset Moerdijk (1970) zich nauw verbonden met Flevoland. Net als duizenden anderen hebben haar (groot)ouders meegebouwd aan de samenleving, gedroomd van een nieuwe maatschappelijke orde en ook gezien hoe de glans van het nieuwe land in de loop van de tijd plaats maakte voor een imago van kaal en saai. Opgroeien in deze omgeving heeft ervoor gezorgd dat Liset een sterke interesse ontwikkelde in hoe ruimtelijke inrichting en social engineering de levens van mensen stuurt en hun identiteit vormgeeft.

Dat resulteerde in een studie Landgebruiksplanning in Wageningen om uiteindelijk zijn vertaalslag te vinden in locatietheater.Als lichtontwerper en lichttechnicus, scenarioschrijver, maar ook op gebied van scenografie, public relations en financiële administratie, is ze bij ieder project van Prins te Paard betrokken.

Rutger Bergboer

Na de opleiding aan de theaterschool in Kampen was Rutger 7 jaar als (mede) artistiek leider verbonden aan Theatergroep The Lunatics en heeft hij op veel plaatsen ter wereld locatietheater gemaakt en gespeeld. In 2005 vestigde Rutger zich in Flevoland om samen met Liset Moerdijk Locatietheater Prins te Paard op te richten.
Rutger beschouwt zichzelf na 10 jaar wonen en werken in een klein dorp in Flevoland als ‘artist in permanent residence’. In deze overwegend agrarisch georiënteerde gemeenschap vindt hij inspiratie in het spanningsveld tussen de Flevolandse ‘open pioniersgeest’ en de tegelijkertijd behoudende plattelandsmentaliteit.

Dat uit zich in het op een onderzoekende manier kijken naar alledaagse, onopgemerkte en voor waar aangenomen zaken om deze vervolgens in een vervreemdende theatrale context te plaatsen.